Quaevis materialis actio augendi vel constantis externae potentiae tandem certum modum excedit et destruetur. Multae species copiarum externarum sunt quae materiae damnum inferunt, ut tensio, pressio, tonsura et torsio. Duae vires, vires distrahentes et vires cedunt, solum ad vim distrahendam sunt.
Hae duae vires per distrahentes probat. Materia continue ad certam ratem onerariam extenditur usque dum frangit, et maximam vim habet cum frangitur ultimum distrahens materiae onus. Ultimum onus tensile est expressio virium, et unitas est Newtonus (N). Quia Newtonus parva unitas est, in pluribus, kilonewtons (KN) adhibentur, et ultimum tensile onus per specimen dividitur. Accentus inde ab originali cruce sectionis area appellatur fortitudo distrahens.
Significat maximam facultatem materiae resistendi defectui sub tensione. Quid igitur cedit viribus? Viribus cedunt solum materiae elasticae, materiae inelasticae nullam habent vim cedunt. Exempli causa, omnia genera materiarum metalli, materiarum, materiarum, materiarum, globulorum, etc., omnes elasticitates habent et vires cedunt. Vitri, ceramici, structura, etc. fere inflexibiles sunt, et etiam si huiusmodi materiae elasticae sunt, minimae sunt. Materia elastica constanti et continue aucto vi externa subiecta est, donec frangatur.
Quidnam mutatur? Primum, materia deformatio elastica sub actione virium externae, hoc est, materia ad magnitudinem et formam pristinam revertetur, remota vi externa. Cum vis externa crescere pergit et certum valorem attingit, materia tempus deformationis plasticae intrabit. Cum materia plastica intrat deformatio, prima magnitudo et figura materiae recuperari non possunt, remota vi externa! Fortitudo criticum quod has duas species deformationis facit, est cedit vis materiae. Vis tensile applicatae vis tensilis valor critici huius punctum cedens appellatur.
Post tempus: Sep-23-2022